டாஹோ: ஐந்தில் வளையாதது வயசானா வளையாது

Lake Tahoe ஒரு அருமையான ஊரு. கலிஃபோர்னியாவுக்கும் நெவாடாவுக்கும் நடுவில் அமைந்த, ஆயிரத்தி அறுநூறடி ஆழமும், 114 கி.மீட்டர் சுற்றளவும் கொண்ட பெரீரீரீரீய லேக்.
ரொம்ப ரம்யமான இடம்.
குளிர்காலத்தில், பனிச்சறுக்கு விளையாட்டு இங்கே ரொம்பப் ப்ரபல்யம்.
நான் இருக்கும் இடத்திலிருந்து, ஒரு மூணு மணி நேர தூரத்தில் இருக்குமிடம் ஆதலால், வூட்டுக்கு வர விருந்தாளிங்க எல்லாரையும் ஒரு தபா இங்க கூட்டிக்கிட்டு போய் காட்டிடுவேன்.
எல்லாதடவையும் போல், இம்முறையும் அப்படி ஒரு உலா சென்றிருந்தேன்.
பனிக்காலம் ஆதலால், வெள்ளை வெளேர்னு எல்லா இடமும், பனி நிறைந்து ரம்யமா இருந்தது. இந்த ஊர் காரனெல்லால், மலை மேலிருந்து சர்ர்ர்ர்ர்ருனு சறுக்கி வர எல்லா ஏற்பாட்டோடும் வந்திருந்தார்கள்.

நாம, வழக்கம் போல வேடிக்கை பார்க்கும் ரகம். வெறும் போட்டோ பிடிப்பதோடு சரி. ரிஸ்க் எல்லாம் எடுக்கரதில்லை. மலை அழகா இருக்கு, சருக்கினு வரவங்க அழகா இருக்காங்க, படம் பிடிச்சப்பமா, ஃபிளிக்கர்ல போட்டோமா, வாழ்க்கையை வாழ்ந்தோமான்னு இருக்கரதுதானே நம் வழி?

இம்முறை கொஞ்சம் வித்யாசமா, Dog Sled பண்ணலாம்னு ஒரு ஐடியா இருந்தது. அதாவது, நாம ஜம்முனு ஒரு நாற்காலியில் உட்கார, எட்டு நாய்கள் நம்மை இஸ்துக்கினு ஐஸ் வெளி மேல் ஓடுமாம். அட இது என்னடா நாய்க்கு வந்த கொடுமைன்னு தோணிச்சு. நல்ல வேளையா, அதுல போரதுக்கு டிக்கெட் கெடைக்கல. எல்லா நாயும் பிசியாம்.

நாய்க் கொடுமை செய்ய முடியாமல் போன என் கும்பலுக்கு ஒரே சோகம். சரி இவ்ளோ தூரம் வந்துட்டமே, எத்தையாவது செய்யணும்னு, அங்கே ஹோட்டலின் வாசலில் அமைக்கப்பட்டிருந்த பெரிய ஐஸ் ரிங்குக்கு போனாங்க. ice skate செய்ய தோதுவாக பெரிய ஐஸ் வட்டம் அமைக்கப்பட்ட இடம் அது. எல்லாரும், skateஐ கால்ல மாட்டிக்கிட்டு சுவாய்ங்க் சுவாய்ங்க்னு ரொம்ப ஜம்முனு போயிக்கிட்டு இருந்தாங்க. நம்மாளுங்க யாருக்கும் ஸ்கேட்டிங் எல்லாம் தெரியாது. கடைக்காரன், லன்ச் டைம் ஆவுது, கடைய மூடப் போறேன், வேணும்னா அரை மணி நேரம் பண்ணிக்கங்க, காசு தரவேணாம் ஸ்கேட் ஷூவுக்குன்னான்.
காசு தரவேணாம்னா லேசுல விட்ருவமா? எல்லாரும் ஆளுக்கொரு ஷூவ வாங்கிக்கிட்டோம்.
குட்டி குட்டிப் பசங்களெல்லாம், சர்ர்ர் சர்ர்ர்னு செம அழகா அந்த வட்டத்தை சுத்தி சுத்தி வந்தாங்க. என் கும்பலில் எல்லாரும், தத்தக்கா பித்தக்கான்னு விழுந்து பொறண்டு, ஓரத்தில் இருந்த கம்பியை பிடிச்சுக்கிட்டு தில் விக்ரம் மாதிரி நடை பழகினாங்க.

நான் எல்லாரையும் படம் புடிச்சிட்டு, கடைசியா உள்ள கால வச்சேன்.
சத்தியமா சொல்றேன் சாமிகளா, இதெல்லலம் வேடிக்கப் பாக்கதான் ஈஸி. உள்ள கால வச்சப்பரம்தான் தெரியுது, வெளீல நிக்கரது எவ்ளோ ஈஸியா இருக்குன்னு.
வழுக்குது. கால் ஒரு எடத்துல நிக்கல. ஓரத்துல இருக்கர கம்பியை, மனசுல கந்த ச்ஷ்டிக் கவசம் சொல்லிக்கினே கெட்டியா புடிச்சுக்குனேன்.

பதினெஞ்சு நிமிஷத்துல, ரெண்டடி போயிருப்பேன். திரும்ப ரிட்டர்ன் ஆக, இன்னும் 15 நிமிஷம் ஆகும்னு தெரிஞ்சதால, கொஞ்சம் அப்படியே நின்னு ரெஸ்ட் எடுக்க ஆரம்பிச்சேன்.

அப்ப ஒரு க்யூட்டான குட்டிப் பாப்பா பக்கத்தில் வந்துது.

பாப்பா: "ஹாய், என்ன முடியலியா? இப்படி மூச்சு வாங்குது"
நானு: "யா யா, ஃபர்ஸ்ட் டைம் ஃபார் மீ."
பாப்பா: "ஹ்ம். இதெல்லாம் சின்ன வயசுலையே கத்துக்கணும். அப்பதான் ஈஸியா வரும்"
நானு: "யா யா, நான் சின்ன வயசுல ரொம்ப சோம்பேரியா இருந்துட்டேன்"
பாப்பா: (மனசுக்குள்ள) அதான் பாத்தாலே தெரியுதே, வந்துட்டானுங்க, கால்ல ஸ்கேட்ட மாட்டிக்கிட்டு. ஆணிய புடுங்கணோமா, வால் மார்ட் போய் வேடிக்கப் பாத்தோமான்னு இல்லாம, உனக்கு எதுக்கு இந்த வேலையெல்லாம்?
நானு: (இதுக்குமேல இங்க நின்னா மருவாத கெட்டுடும்னு தெரிஞ்சதும்) ஓ.கே, ஐ காட் டு கோ. ஹாவ் ஃபன்!
பாப்பா: "ஓ.கே. பை, யூ காட் டு ப்ராக்டிஸ் எ லாட், டு ஸ்கேட் லைக் மீ"

அப்படீன்னு சொல்லிட்டு, சர்ர்ர்ர்னு ஒரு வட்டம் அடிச்சு காமிச்சா.

அப்பரம், முக்கி மொனகி, கரை சேர பதினெஞ்சு நிமிஷம் ஆச்சு எனக்கு.

ஐந்தில் வளையாதது, அப்பாலிக்கா வளையவே வளையாதுன்னு, தெரியாமயா சொல்லியிருக்காங்க?

ஏதோ, நம்மால முடிஞ்சது, பாப்பாவை ஒரு போட்டோ மட்டும் பிடிச்சேன்.( பாப்பாவின் அப்பா எங்கிருந்தாலும், இந்தப் பக்கம் வந்துடாதீங்க. வந்தாலும், என்ன அடிக்காதீங்க, போட்டோவை போட்டதுக்கு மன்னிச்சு விட்றுங்க. பின்னூட்டம் போட்டு திட்னீங்கன்னாலும் எடுத்துடுவேன் couldnt resist :) )
இந்த படத்தை எடுக்கும்போது, "lot of people like to take my pic when i skate"னு ஒரு பெருமிதமா சொன்னா. க்யூட் பாப்பா! முகத்தில் ஒரு பெருமிதம் தெரியுதுல்ல? :)