பல்லாவரம் படம் - Hall of Fameல்

புகழ் ஒரு போதைதான். என்னதான் நல்லா படிச்சு, அறிவு ஷார்ப்பா இருந்தாலும், அதை பரீட்சை தாளில் எழுதி, அதிக மார்க் வாங்கி டாப் ராங்க் வந்தால்தான் ஒரு கெத்து இருக்கும்.
பதிவுலகிலும் அதே கதைதான். டீப்பா திங்க் பண்ணி மாங்கு மாங்கு எழுதினாலும், வாசிப்பவர்களின், பின்னூட்டங்கள் வரலைன்னா சப்னு ஆயிடும். (என் அநேகம் பதிவுகள் இந்த ரகம்).

புகைப்படம் எடுக்கும்போதும், படம் திருப்திகரமா வந்தாலும், Flickr மாதிரி தளங்களில் அதை போட்டு, அங்க இங்கன்னு பல குழுக்களில் படத்தை அனுப்பி, 'நல்லாருக்கு'ன்னு பின்னூட்டங்கள் வாங்குவதில்தான் ஒரு திருப்தி.

'Heart Awards'னு ஒரு குழுமம் இருக்கு. படத்தை அங்க அனுப்பினா, குறைந்தது எட்டு பேர் வந்து, படம் சூப்பர்னு ஒரு பாராட்டு பாராட்டினா, படத்தை அடுத்த லெவலுக்கு அனுப்பலாம். அடுத்த லெவலிலிருந்து, மீண்டும் இன்னொரு பத்து பேராவது வந்து, படம் சூப்பர்னு சொல்லணும். அப்படிச் சொன்னா, படம் 'Hall of Fame'ல் இடம்பெற வைக்கலாம்.

இம்புட்டு வருஷம் கஷ்டப்பட்டு, முக்கி மொனகணதுல, சில படங்கள் அடுத்த கட்டத்துக்கு போயி, ஜஸ்ட் மிஸ் ஆகிட்டிருந்தது. இப்போ, ஒண்ணு தேறியிருக்கு.
புகைப்பட வித்தகர்கள் அநேகம் பேருக்கு இது ஒரு சப்ப மேட்டரு. ஆனா, எனக்கு மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்கிருச்சு :)
மேலும், வேற பதிவெழுத மேட்டர் இல்லாததால், இந்த தம்பட்டம். ஐ ஆம் த சாரி :)

Hall of Fame சென்ற படம், கடந்த ஆண்டு, பல்லாவரம்-வேளச்சேரியை இணைக்கும் 200 அடி சாலை ஓரத்தில் எடுத்தது.

கீழே இருப்பது, கேமராவிலிருந்து ஒரிஜினல்:



அதே படம் DPH என்ற செயலியில் டச்-அப் செய்து pseudo HDR ஆக்கிய பின்,
(இது தான் hall of fameல்)


இதுவரை Flickrல் அரங்கேற்றிய படங்களில், அதிக க்ளிக்குகள் வாங்கிய படம் இதுதான்.
என் Flickr படங்களின் 'interesting' பட்டியலில் முதலில் இருப்பதும் இதுதான்


அதிகம் பேரின் விருப்பப் பட்டியலில் முதலிடத்தில் இருப்பது இதுதான்.


மூன்று படங்களும் கடந்த வருடம் எடுக்கப்பட்டது என்பது கூடுதல் மகிழ்ச்சி.

சாரி ஃபார் த தம்பட்டம்ஸ்.

happy friday!

நன்றே செய் இன்றே செய்

கல்லூரிப் படிப்பின்போது, என் கணக்கு வாத்தி ஒரு நாள் எல்லார் கிட்டையும், எதிர்கால திட்டம் பத்தி கேட்டுக்கிட்டு இருந்தாரு.
குறிக்கோளின்றிக் கெட்டுக் கொண்டிருக்கும் பலரில், நான் முதலாமவன்.

காட்டாற்றில் மிதக்கும் காஞ்ச கட்டை மாதிரி, ஆறு செல்லும் வழியில், எந்த ஒரு குறிக்கோளும் கோட்பாடும் சட்ட திட்டங்களும் எதிர்பார்ப்புகளும் இல்லாமல் மிதந்து கொண்டு, (சந்தோஷமுடன்) going with the flowவாக வாழ்க்கையை ஓட்டிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

இப்பேர்பட்ட எனக்கு, எதிர்காலத் திட்டம்னு ஒண்ணும் சொல்லத் தெரியலை அன்னிக்கு. மனசளவில் ஒரு ஸ்பார்க் இருந்தது, எப்படியாவது பாப்புலர் ஆயிடணும்னு. கடின உழைப்பு செய்யாம, பாப்புலர் மட்டும் எப்படி ஆக முடியும்? கசப்பான உண்மையாக, இதை வாசிக்கும் ஐநூத்தி சொச்சம் பேர்களுக்கு மட்டும், புனைப்பெயருடன் பாப்புலர் ஆனதோடு சரி. இனி வரும் காலங்களிலும், எந்த ஒரு பாப்புலாரிட்டுக்கும் வழி வகை இருப்பதாய் தெரியவில்லை. அதற்கான முயற்சிகளிலும் ஈடுபட ஈர்ப்பில்லை.

எனிவே, எல்லாரும், ராஜீவ் காந்தி ஆகமுடியுமா என்ன? எல்லாரும், ஏதோ ஒரு காரண காரியத்துக்காக அந்தந்த இடத்தில் அந்தந்த நேரத்தில் அந்தந்த விஷயங்களைச் செய்யரதுக்கு வரோம். ரொம்ப ஆராய்ச்சியெல்லாம் பண்ணாம, இருக்கும் நேரத்தில், நிம்மதியாய், இயன்றதைச் செய்து, சுற்றத்துக்கும் நட்புக்கும், தொல்லை தராமல், வாழ விட்டு, நாமும் வாழ்வோம்.

நாம் இருந்துட்டுப் போனோம்னு சொல்லிக்கரதுக்கு, தாஜ்மஹாலையோ, திருவள்ளுவர் சிலையையோ, கட்டிட்டுப் போகணும்னு இல்லை. அட்லீஸ்ட், கெடுதலா எதையும் செய்யாம இருந்தாலே போதும்.

சுற்றப்புறச் சூழல், க்ளோபல் வார்மிங்னு டங்கு டங்குன்னு கூவிக்கிட்டு இருக்கர காலம் இது. எல்லாருக்கும், தண்ணீர் பற்றாக்குறை, ப்ளாஸ்டிக் தரும் தொல்லை, பூச்சிக் கொல்லி மருந்தின் பின்விளைவுகள், செயற்கை வழி விவசாய முறைகள், இதெல்லாம் ஏற்படுத்தும் பின்னடைவு நன்றாகவே தெரிந்திருக்கும்.

என்னை போன்ற சாமான்யன், இதுக்கெல்லாம் என்ன பண்ணிட முடியும்? குறைந்த பட்ச காரண்டியாக, ப்ளாஸ்டிக் பைகளை உபயோகிப்பது குறைக்கலாம்; தண்ணீர் வீணடிப்பதையும் குறைக்க முயலலாம்; இறக்கும்பதி செய்யப்படும் உணவுகளை வாங்குவதை தவிர்க்கலாம்; இயன்றவரை உள்ளூர் உற்பத்திப் பொருளுக்கு முன்னுரிமை கொடுக்கலாம்;
இதையெல்லாம் தவிர, நல்லது செய்யும் ஒரு சிலருக்கு, நம் ஓய்வு நேரத்தில், நம்மால் இயன்ற உதவியை தன்னார்வலராக செய்ய முயற்சிக்கலாம்.

நல்லது செய்யரவங்க, உலகம் முழுவதும், ஒவ்வொரு தெருவிலும், ஒவ்வொரு மூலையிலும் ஏதாவது நல்ல விஷயங்களை செஞ்சுக்கிட்டுத்தான் வராங்க.
IndiaTeam.orgனு ஒரு குழுமம் எங்க ஊர்ல இருந்து செயல்படுது. மாசத்துக்கு $10 கட்டினா, வருஷத்துக்கு ஒரு தபா சீட்டுக் குலுக்கி, மெம்பர்களில் ஒருவருக்கு பெரிய தொகை தந்து, அவங்க ஊர் பள்ளிக் கூடத்துக்கோ, வேறு நல்ல விஷயங்களுக்கோ, இயன்றதைச் செய்ய வழி பண்றாங்க.
இப்படி பலர் இருக்காங்க.

மக்களின் மேம்பாட்டுக்கு, இந்த மாதிரி குழுக்கள், இப்படி இயங்கும்போது, பூமியின் மேம்பாட்டுக்கு PointReturn.Org DV Sridhar, Karpagam, Sriram கோஷ்டியினர் தம்பட்டம் அடிக்காம இயங்கிக்கிட்டு வராங்க.
நம்ம சொந்த நேரத்தில், இந்த மாதிரி இயக்கங்களுக்கு சொற்ப நேரத்தை செலவிடுவது, திருப்திகரமான பொழுது போக்காய் அமைவதோடு மட்டும் அல்லாமல், சொந்த வாழ்க்கையில், நம்மை அறியாமல் ஒரு பாசிட்டிவ் மாற்றத்தை ஏற்படுத்த வழிவகை செய்யும்.

ஸோ, சாமன்யரே, உங்கள் சுற்றத்தில் உள்ள, ஏதாவது ஒரு, 'நல்ல' குழுவுடன், இணைந்து, உங்களால் இயன்ற உழைப்பில், பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்த சிறிய பங்களிப்பை அளியுங்கள்.
Become a volunteer!

இந்த கற்பகமும், ஸ்ரீராமும், சமீபத்தில் GoodNewsIndia.comன் PointReturn.Orgல் இணைந்து, ஜமீன் எண்டதூரில் இருக்கும் பண்ணையில், முழு நேர volunteersஆக சேர்ந்தபோது, எவ்ளோ நாள் தேறுவாங்கன்னு உள்ளூர ஒரு கேள்வி இருந்தது.
ஆனா, அவர்கள் அங்கு ஒவ்வொரு நாளும் செய்யும் வேலைகளைப் பார்க்கும்போது, இவங்க, 'சாமான்யர்கள்' அல்லன்னு தெளிவாப் புரியுது.
ஒரு முடிவோடதான் கோதால எறங்கியிருக்காங்க.
100 நாட்கள், கடந்து வெற்றிகரமாய் போயிக்கிட்டு இருக்காங்க; இயற்கை விவசாயம்;
எண்ணை உற்பத்தி;
ராகி பயிரிட்டு;
குளம் வெட்டி அல்லி வளர்த்து,
வீடு கட்டி,
மனிதக் கழிவையும் புனிதமாக்கி,
இவங்க பயணம், சூப்பரா போயிக்கிட்டே இருக்கு; இப்படியே தொடர்ந்து போயிக்கொண்டு இருக்கும் இவர்கள் ப்யணம், இவர்கள் இருக்கும் 15 ஏக்கருக்கு மட்டுமல்ல, இவர்கள் கதையை படிக்கும், மேலும் பலப் பல 'சாமான்யர்'களுக்கும் ஒரு உந்து கோலாக அமைந்து, மேலும் பல ஆயிரம் ஏக்கர்களை உருப்படியாக்க வழிவகை செய்யலாம்.

pls become a volunteer! somewhere, and contribute, atleast to a small good cause.
together, we can all make, a much needed, big difference.

சென்னை/செங்கல்பட்டு வாசிகள், DV ஸ்ரீதரனை தொடர்புகொண்டு, தன்னார்வலராக விருப்பம் தெரிவித்தால், இருகரம் நீட்டி ஆரத் தழுவி வரவேற்பார்.



வாழ்க வளர்க!

பி.கு: இந்த வருட விடுமுறையில், ஓரிரு நாட்களாவது, PointReturnல் செலவிட அவா.

பட்டையைக் கிளப்பும் ஸ்டாலினும் சென்னை மாநகராட்சியும்

சமீபத்திய சென்னை விசிட்டில், கத்திப்பாரா ஜங்க்ஷனை பார்த்து, ஆனந்தக் கண்ணீர் விட்டது, நினைவுக்கு வருகிறது.
அதைத் தவிர, மற்ற வளர்ச்சிப் பணிகள், MIT மேம்பாலம், விமான நிலைய மேம்பாலம், மெரீனா சீரமைப்பு எல்லாம் கூட வியப்பைத் தந்தது.
இன்னும் புதுசா புதுசா விஷயங்கள் படிக்கும்போதும் திருப்தியா இருக்கு.
என்னதான் இருந்தாலும், நம்ம மெட்ராஸாச்சே. அங்க இங்க திரிஞ்சாலும், கடைசியில் இங்குட்டுதான வந்தாகணும். பாலிஷ் போட்டுக்கிட்டே இருந்தா மகிழ்ச்சிதான்.

சென்னையின் உட்புறங்களில், சாலைகள் அமைக்கும்போது, ஏற்கனவே இருக்கும் சாலையை நோண்டி எடுக்காமல், சாலை மேலேயே புதிய சாலை அமைப்பதால், சாலையின் உயரம் கூடிக் கொண்டே போய், சைடில் இருக்கும் வீடு/கடையெல்லாம் கீழே கீழே போகும் அவல நிலையைக் கண்டு பதிவியிருந்தேன்.

மாநகராட்சி, அதுக்கு, பேவர் என்னும் இயந்திரத்தை முடக்கி விட்டிருக்காங்களாம். பழைய சாலையை தோண்டி எடுத்து, புச்சா போடுவாய்ங்களாம். நல்லவங்க. நல்லாருக்கட்டும்.
(தகவல் தந்த AlexPandianக்கு நன்றீஸ்)


இந்த மாதிரி ஏதாவது செய்யலன்னா, திருவொற்றியூரில் நான் பார்த்து திகிலடைந்த தெருக்கள் போல், சென்னை எங்கும் உருவாகியிருக்கும். திருவொற்றியூரில், பல தெருக்களின் வீடுகள், தெருக்களின் உயரத்தை விட, நாலைந்து அடி கீழே இருக்குது. 'நான் கடவுள்' பாதாள வீடுதான் ஞாபகத்துக்கு வருது.

இதை, அவரவர்கள் குடியிருக்கும் தெருக்களிலும், சுற்றத்திலும், சாலை போடும்போது, கராரா பேசி, கவுன்சிலர்களையும் காண்ட்ராக்டர்களையும் செய்யச் சொல்லி வற்புறுத்தணும். செய்யலைன்னா, புகார் கொடுக்கணும். அட்லீஸ்ட் பதிவாவது போடணும்.

வாழ்க பேவர் இயந்திரம்! much needed improvement for our infrastructure!
ஐ லவ் மை சென்னை!

நன்றீஸ் டு மு.க.ஸ்டாலின், இதை செயல் படுத்துவதர்க்கு.

Inception - திரைப் பார்வை

Memento, Dark Knight எல்லாம் தந்த christopher nolanன் படம் என்பதால், Inception பார்க்கவா வேண்டாமா என்ற கேள்வியே எழவில்லை.
ரூம் போட்டு யோசிக்கரதுக்கு பெயர் போனவர் இந்த நோலன். Memento படத்தின் reverse sequenceங், பல நாள் உச்சு கொட்டி படத்தை திரும்ப திரும்ப பார்க்க வைத்தது.

இதிலும், புத்திசாலித்தனமா எத்தையாவது சொல்லியிருப்பாரு, நம்ம குட்டி மூளையுடன், படத்தை பாத்துட்டு புரியாம போயிடுச்சுன்னா பல்பு ஆயிடுமே என்ற எண்ணங்களினால், ஒரு பயம் கலந்த எதிர்பார்ப்புடன்தான் படம் பார்க்கச் சென்றிருந்தேன்.

எதிர்பார்த்தது போல, முதல் அஞ்சாறு நிமிஷம், பரீட்சை ஹாலில், க்வொஸ்டியன் பேப்பர் வந்ததும், பேங்க பேங்க முழிக்கும் பத்தாங்கிளாஸ் ஞாபகம் வந்தது. பணத்தை குடுத்துட்டு இந்த பீதியக் கெளப்புர ஃபீலிங் எதுக்கு வாங்கிக்கணும்னு தோணிச்சு. ஆனா, அதுக்கப்பரம், படத்தின் கரு புரிந்ததும், படம் அருமையா நகர ஆரம்பிக்குது.

Leonardo dicarpio, ஒரு களவாணி. சாதாரண பொருளை ஆட்டையை போடும் களவாணி அல்ல. ஒரு மனுஷனின், கனவுக்குள் புகுந்து, அவருடன் பேசி கலந்துரையாடி அவர் மனதில் இருக்கும் ஏதாவது ரகசியத்தை களவாண்டு வருவதில், Leonardo வல்லவர். இதற்காக ஒரு குழுவும் அமைத்து வைத்திருக்கிறார்.

கனவுலகுக்குள் புக சிம்பிளான ஏற்பாடுதான். ( Matrix படத்தில் வருவது போல், ஹெல்மெட்டெல்லாம் மாட்டிக்கிட்டு பின் மண்டையில் ஊசியெல்லாம் போடவேண்டாம் ). யார் ரகசியங்களை திருடவேண்டுமோ, அவரை மயங்க வைக்கிறார்கள். ஒரு சூட்கேஸிலிருந்து, குளுகோஸ் ஏற்றுவதுபோல், அவருக்கு மயக்க மருந்து ஏற்றுகிறார்கள். அதே சூட்கேஸிலிருந்து, இன்னொரு மருந்துக் குழாய் Leonardo உடம்பிலும் அவரின் மற்ற குழுவினரின் உடம்பிலும் ஏற்றுகிறார்கள். உடனே, அனைவரும் கனவுலகில் சந்தித்துக் கொள்வார்கள்.

குழுவில் ஒவ்வொருத்தருக்கு ஒவ்வொரு வேலை. ஒருத்தர், கனவுக்குள் புகுந்ததும், அந்த கனவுலகை வடிவமைக்கும் வேலை, இன்னொருத்தர் மயக்கத்தில் இருக்கும் குழுவை பார்த்துக் கொள்ளும் வேலை.
கனவு கலையணும்னா, மயக்கத்தில் இருப்பவர்களை எழுப்பவதும் இவரின் வேலை.
கனவுலகில் செத்துட்டா, நிஜ உலகுக்கு வந்துடலாமாம்.
நிஜ உலகில், மயக்கத்தில் இருக்கும்போது நிகழும் விஷயங்கள் கனவுலகில் வேறு விதமாய் ப்ரதிபலிக்குமாம். இங்க தண்ணியில முங்கினா, அங்க நாலா பக்கமும் நீர் பீச்சுக்கிட்டு அடிக்கும். இங்க உருண்டு பெரண்டு ஓடினா, அங்கையும் இதன் தாக்கம் தெரியும்.
நிஜ வாழ்வின் அஞ்சு நிமிஷம், கனவுலகில் சில மணி நேரங்கள்.
நிஜத்தையும் கனவுலகையும் பிரித்தரிய, லியானார்டோ கோஷ்டி, ஆளுக்கு ஒரு அடையாளச் சின்னம் வச்சிருப்பாங்களாம்.
சில சமயம், கனவுக்குள் இருப்பவர்களுக்கு, இன்னோரு கனவு வந்து, அதுக்குள்ளே இன்னொரு கனவு வந்து, உள்ள உள்ள டீப்பா போயிக்கிட்டே இருப்பாங்க. சில விஷயங்களை களவாட, இப்படி டீப்ப்பா போனாதான் முடியுமாம்.

லியானார்டோவின் மனைவியும் இப்படி கனவுலகில் சஞ்சரிப்பவர். கனவில் சென்று களவு செய்வது போல், கனவுக்குள் சென்று, ஒரு மனிதனின் மூளையில் புதியதாய் ஏதாவது ஒரு ஐடியாவை விதைக்க வைக்க முடியுமான்னு லியானார்டோவுக்கு தோணும். அதை தன் மனைவியிடமே பரீட்சை செய்வார். கனவுலகில் இருவரும் இருக்கும்போது, இதுதான் நிஜ உலகம், நிஜ உலகம்தான் கனவுன்னு சொல்லிடுவாராம். ரெண்டு பேரும், பல வருஷங்கள் கனவுலகில் செலவிட்டு, கடைசியாய் தற்கொலை பண்ணிக்கிட்டு நிஜ உலகுக்கு வந்துடுவாங்க. (கனவுலகில் செத்துட்டா, நிஜ உலகுக்கு வந்துடலாமாம்). இங்க வந்ததும், மனைவிக்கு, திரும்ப கனவுலகுக்கே போகணும்னு ஆசை (ஏன்னா, அதுதான் நிஜம்னு இவங்க நம்பிக்கிட்டு இருக்காங்களாம்). கொழப்பத்தில் தற்கொலை பண்ணி செத்துடுவாங்க. இவரை கொண்ணது லியானார்டோதான்னு ஒரு புகாரும்.

தன் குழந்தைகளை விட்டு ஊரை விட்டு வந்த லியானார்டோ, ஒரு பெரும்புள்ளியிடம் ஒரு புதிய வேலையை முடிக்க ஒப்புக்கொள்கிறார். வேலையை கச்சிதமா முடிச்சா, இவரின் பெயரில் இருக்கும் கொலைக் குற்றத்தை இல்லாமல் செய்துவிடலாம் என்றும், தன் குழந்தைகளிடம் மீண்டும் சேரலாம் என்றும் காண்ட்ராக்ட். வேலை என்னன்னா, பெரும்புள்ளியின், பிசினஸ் எதிரி ஒருத்தரின் மகனின் கனவுக்குள் புகுந்து, அவரின் மண்டையில், தன் பிசினஸை புதிய விதமாய் மாற்றி அமைக்கணும்னு ஐடியாவை ஏற்படுத்தணுமாம். அப்பத்தான், இவருக்கு போட்டியாக அவர்களால் இருக்கமுடியாதாம்.
விடுவாரா ஹீரோ? தன் குழுவுடன், அட்டகாசமாய் கனவுக்குள் புகுந்து, கனவின் கனவுக்குள் புகுந்து, அதன் கனவுக்குள் மீண்டும் புகுந்து, அந்த ஐடியாவை விதைக்கிறாரா, மீண்டும் குழைந்தைகளுடன் இணைகிறாரா என்பதையே வெள்ளித்திரை காட்டும்.

ஸ்ஸ்ஸ். கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்தக்கறேன்.

புரிஞ்சுருக்குமே? எம்புட்டு வில்லங்கமான வளைவுகளுடன் கூடிய கதைன்னு? மேலே சொன்னது போல், முதல் ஐந்து நிமிஷம் பேங்க பேங்க முழிக்க வைக்குது. ஆனா, அதுக்கப்பரம் இத்யாதி இத்யாதின்னு கதைக் களம் புரிஞ்சதும், நம்மை அலுங்காமல் குலுங்காமல் அட்டகாசமாய் 2 1/2 மணி நேரம் இன்வால்வ் பண்ணிடறார் டைரக்டர் நோலன்.
ஒரே குறை, சண்டைக் காட்சியெல்லாம் சலிப்பாய் இருந்தன. குறிப்பா கடைசி பதினைந்து நிமிடங்கள். ஆனா, அடுத்து என்ன நடக்கும் என்ற எதிர்பார்ப்பு படம் இழுவையாக இல்லாமல் இருக்க உதவின.

கடைசியில், தொழில் முடித்து தன் குழந்தைகளை பார்க்க வருவார் Leonardo. தன் கொலைக் குற்றம் நீக்கப்பட்டிருக்கும். இமிக்ரேஷனெல்லாம் முடிச்சு, வீட்டுக்குள் வந்ததும், தன் மகளும் மகனும் அப்பான்னு வருவாங்க. இது நிஜமா, கனவான்னு நமக்கும் அவருக்கும் குழப்பம் வரும். தன் கையில் இருக்கும் அடையாளச் சின்னத்தை எடுத்து பாப்பாரு. அதன் முடிவு தெரியரத்துக்குள்ளையே படம் முடிஞ்சுரும். சுபமா இல்லையாங்கர குழப்பத்துல நம்மள வெளீல வரச் சொல்லிடறாங்க.
எனக்குத் தெரிஞ்சு, கனவுலதான் அலையறாருங்கர மாதிரி இருக்கு. குழந்தைகளை பிரிஞ்சு சில வருஷமாச்சுங்கர மாதிரி கதையமைப்பு. ஆனா, கடைசியில் சேரும்போது, குழந்தைகள் அதே வயதில் அப்படியே இருப்பது இடிக்குது. ஹ்ம்.


இருக்கும் பல கதைகளையே திரும்ப திரும்ப உல்டா பண்ணும் டைரக்டர்கள் மத்தியில், நோலன் பெரும் பாராட்டுக்குறியவர்.
அந்த ஒரிஜினாலிட்டிக்காகவே , இந்த படத்தை பாக்கலாம்.

ஆனா, அவதார் கடந்து வந்த பாதையில், விஷுவலாக ஆகா ஓஹோன்னெல்லாம் ஒண்ணும் சொல்றதுக்கில்லை இந்த படத்தில்.
DVD/Blu-rayக்கு வெயிட்டிப் பார்க்கலாம். ஏனனா, ரெண்டு மூணு தபா பாத்தாதான், படத்தை முழுசாய் என்சாய் பண்ண முடியும், Memento போல.

வினவு :)

குத்தம் கண்டுபிடிச்சே பேர் வாங்கும் புலவர்களுக்கு பதிவுலகில் பஞ்சமே இல்லை.

இன்று தமிழ்மணத்தில் கண்ணில் பட்ட 'வினவு' என்ற பதிவில் சச்சினின் புதிய புத்தகத்தைப் பற்றிய விவரணை, சிரிப்பை வரவழைத்தது.

சச்சின் டென்டுல்கரின் 35லட்ச ரூபாய் இரத்தப் புத்தகம்! காறித்துப்புவோம்!!

நிந்தா குத்தம், ஒக்காந்தா குத்தம், கவுந்தா குத்தம், பாவம்யா மனுஷன், என்னதான் பண்ணுவான்?

அவரு ரத்தம், அவரு சாமர்த்யம், அவரு உழைப்பு, அவரு இஷ்டம்.
அந்தாள ஏன் போய் நோண்டனும்? வேற யாரும் கெடைக்கலையா? ;)

180கோடி சம்பாதிக்கரவர், அறக்கட்டளைக்கு அதிலேருந்து ஏன் கொடுக்கலை இதிலேருந்து ஏன் கொடுக்கலைன்னு கேள்வி வேர.

1000ங்கள் சம்பாதிக்கர நாம் எத்தனை அறக்கட்டளைகளுக்கு எம்புட்டு துட்டு கொடுத்திருக்கோம் இதுவரை?

சொல்லுதல் யார்க்கும் எளிய அரியவாம்...

நா.நா!
;)

நச்னு ஒரு புகைப்படம்

சில படங்கள் பாத்தா, 'ஆ'ன்னு தொறந்த வாய் மூடுவதர்க்கு கொஞ்ச நேரமாகும்.
National Geography புத்தகத்தில், அநேகம் பக்கங்கள் இந்த ரகமானதாய் இருக்கும்.
அதுக்கேத்த உழைப்பும், நேர்த்தியும் அந்த படங்களில் இருக்கும்.

உழைப்புன்னா உங்க வீட்டு உழைப்பு எங்க வீட்டு உழைப்பு இல்லை, உலகமகா உழைப்பு. ஒரு மிருகம் கொட்டாவி விடரத எடுக்கணும்னா, கிட்டத்தட்ட மாசக் கணக்கா, காட்டுல கூடாரம் போட்டு, புகைப்படக் காரரும், கொட்டாவி விட்டுக்கிட்டு, தக்க தருணத்துக்காக காத்துக் கிடப்பாராம். பல மாதங்கள் தங்கள் கண்காணிப்பில் இருக்கும் மிருகம், அடுத்த நிமிஷம் என்ன செயல் செய்யும்னு ஊகிக்கும் அளவுக்கு இவங்களும் தங்களை பழக்கப்படுத்திக்குவாங்க. அப்படித்தான், 'நச்'னு பல படங்களை எடுத்து விடமுடியுது.

சமீபத்திய அலாஸ்கா பயணத்தில், 'எங்கள்' கப்பலின் ப்ரத்யேக கவன ஈர்ப்பு விஷயம், ஒவ்வொரு மாடியிலும், லிஃப்ட்டுக்கு எதிரில் (மொத்தம் பதினைந்து மாடி கட்டிடம் கொண்ட கப்பல்), ஒரு மிக அருமையான புகைப்படம், ஆளுயர அளவில் பெரிதாய் ஒட்டியிருந்தார்கள்.

அதில் ஒரு படம், கீழே உள்ள படம்.
படத்தில் மொத்தம் ஏழெட்டு சிங்கங்கள். ஒரு ஆண் சிங்கம், மற்றவையெல்லாம் பெண் சிங்கங்கள். குட்டையில் தண்ணீர் குடிக்கும் காட்சி.
ஒரு யானையும் அதே குட்டையில் தண்ணீர் குடிக்கிரது. யானையின் துதிக்கை மட்டும் தெரியும் படி படம்.
ஒவ்வொரு சிங்கமும், தண்ணீரை குடிக்கும்போது, கவனமாய் யானையின் மேல் ஒரு பார்வை பார்த்தபடி இருக்கிறது.
யானையிடம் பயமா? இல்லை, யானை எத்தனை கிலோ தேறும்னு ஒரு கணக்கு கூட்டலான்னு புரியாத ஒரு பார்வை.
மிக முக்கியமாய், எல்லா சிங்கமும், ஒரே நேரத்தில் நாக்கை வெளியில் விட்டு தண்ணீரை பருகும் கணம் க்ளிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
முழு யானையை காட்ட வேண்டிய அவசியம் இல்லாம, வெறும் துதிக்கை மட்டுமே படத்துக்கு யானை பலம் சேர்க்கிறது.

ஹ்ம். இன்னும், அளந்துக்கிட்டே போவலாம். பெருமூச் தான் வருது, படத்தை பாக்கும்போது.
புகைப்படத்துறைக்கு நோபெல் பரிசு இருந்தால், இந்த படத்த்தை எடுத்த புகைப்படக்காரருக்கு தாராளமா ஒரு பத்து கொடுக்கலாம்.

கீழே, அந்த படத்தை, நான் க்ளிக்கியது. படத்தை க்ளிக்கினா, ஒரிஜினல் படத்தினை இன்னோரு வலை தளத்தில் காணலாம் (அந்தத் தளமும், ஒரிஜினல் ஃபோட்டோகிராஃபரின் பெயரை போடவில்லை). இதன் ஒரிஜினல் தளம் எதுன்னு யாருக்காவது தெரிஞ்சா தெரிவியுங்கள். காசு கொடுத்து வாங்கி வீட்ல மாட்ட அவா!

note: the following photograph, is a shot of a wallpaper i saw in Norwegian Pearl cruise. i am not the original photographer. if you know of the URL where the orig pic is and the photographers name, let me know. danks! :)
a BIG kudos to the original photographer. he deserves a Nobel prize, if there is a Nobel category for photography.

Alaska in HDR

'சாதா படங்களை' ஸூடோ HDR படங்களாக மாற்ற, Dynamic Photo HDR என்ற செயலி (software) அற்புதமாக செயல்படுகிறது.

DPHன் கைவண்ணத்தில், சமீபத்திய அலாஸ்கா பயணத்தின் போது எடுத்த சில படங்கள், பார்வைக்கு.

Glacier Bay

கப்பல் அறையில் இருந்த குட்டி ஃப்ரிட்ஜில் இருந்த, குட்டி சரக்கு பாட்டில்கள். (கு.கு.கெ)

எங்க கப்பல்.

ஓ.சி பஃபே, காலை, மதியம், மாலை, பொழுதன்னைக்கும். ஓசிதானேன்னு, ஒவ்வொருதபாவும், எல்லா ஃப்ளேவரையும் மூக்கு முட்ட பிடிச்சு தள்ளாடி தள்ளாடிதான் மிச்ச நாள் நகரும்.

Skagwayயில் ஒரு சலூன்.

ஏதோ ஒரு பூ.

வாடகை சைக்கிள். அலாஸ்காவில், பல தீவுகளில், மக்கள் தொகையே 1000த்துக்கும் கீழ்தான். இந்த மாதிரி சைக்கிள் கடை வச்சிருக்கவங்க, வருஷத்துல நாலு மாசம் மட்டும் வியாபாரம் பாத்துட்டு, மிச்ச சீசன் இல்லா மாதங்களில் வேற ஊருக்கு எஸ்கேப் ஆகிடறாங்க.

Ketcihkanன் குட்டி துறைமுகத்தின், குட்டி கப்பல்.

சால்மன் மீன். கடலிலிருந்து, நதிக்குள் எதிர்நீச்சல் போட்டு உட்புகும் சீசன் இது. இயற்கையின் மிகப் பெரிய அதிசயங்களில் இந்த மீனின் செயல்பாடும் அடங்கும். அலாஸ்காவின் காடுகளுக்கு நடுவில் இருக்கும் ஏரிகளில், முட்டை போடும். முட்டையிலிருந்து வந்ததும், நதியில் கலந்து, நீந்தி கடலை அடைந்து, வளர்ந்து வயதானதும், மீண்டும் நதியில், தான் சிறு வயதில் வந்த அதே வழியில் எதிர்நீச்சல் போட்டு ஏரியை அடையும். முட்டை போட்டதும், உயிரிழக்கும்.

எப்படிதான் ரூட்டை ஞாபகம் வச்சுக்குதோ, எப்படிதான் அம்புட்டு தூரம் எதிர்நீச்சல் போடுதோ. ஆச்சரியம். இப்படியெல்லாம் கடின உழைப்பு செய்வதால் தான், சால்மனின் ருசி அமோகமா இருக்கோ? ;)

ஈகிள்ஸ். (my personal favorite among this trip pics)

சண்டை போடும் காட்சி, சரியான ஃபோக்கஸில் கிளிக்காகதால், இப்படி வலை போட்டு, டச்சப் பண்ணியாக வேண்டிய நிர்பந்தம் :(

Ketchikan, வானவில் அருவி.

Juneau அருவி

Victoria, British Columbia Butchet Gardensல் நடந்த வானவேடிக்கை

இன்னும் வரும்...

அலாஸ்கா படங்கள்

அலாஸ்காவை பாத்தாச்சு. கப்பலேறிப் போய் பாத்தாச்சு. மேல் விவரங்கள் பதியும் முன், எடுத்த படங்கள் சிலதை முன்னோட்டமாய் விடலாம்னு இந்த பதிவு.

எங்க கப்பலு (norwegian pearl. seattle to ( alaska)juneau to skagway to ketchikan to (canada) victoria.

முக்கிய ஸ்தலம். Glacier Bay, Alaska.

அதே கப்பலு.

கப்பலுக்குள் அரங்கம்.

இங்கதான் பாதி நாள் ஓடிச்சு. சாப்பாட்டுக் கூடம்.

டான்ஸ் வாத்தி.

Juneau நகரின் Mt. roberts.

வழிகாட்டி.

Mendenhal glacier,Juneau, Alaska

களியாட்டம், கப்பலுக்குள்.

Skagway ரயில்.

அதே கப்பல்.

வ்கை வகையா சாப்பாடு.

திரை அரங்கம்.

skagwayல் சொகுசு வண்டி

வாடகை சைக்கிள்.

glacier bay, alaskay. சொர்கம்.

கப்பல் மேல்தளம்.

bye bye glacier bay.

ketchikanல், சா(ல்)மன் மீனின், migration. இப்படி குதிச்சு குதிச்சு எதிர்நீச்சல் போட்டுதான் இது கடலிலிருந்து நதிக்குள் புகுது.

ஈகிளார்.

கழுகார் தின்னு போட்ட மீதி.

ரெண்டு ஈகிளார் ஃபைட் போட ரெட்யாகறாங்க.
ஃபைட் ஆரம்பம்.(ஒழுங்கா வந்திருந்தா, நேஷனல் ஜியாக்ரஃபில வேலைக்கு போயிருக்கலாம். ஹ்ம்)

ஃபைட் ஓவர்.

வெற்றியாளர்.

வெற்றிக் கொக்கரிப்பு.

ketchikan rainbow falls.

ketchinalல் குட்டிப் படகு.

உடன் வந்த Diamond Princess. Victoria, Canada.

Butchet Gardens, Victoria,British Columbia, Canada.
சுபமாய் முடிந்தது, வான வேடிக்கையுடன்.