பொடிப் பயலுவ

நான் எவ்ளோ உஷாரான ஆளுன்னு உங்கள் எல்லாருக்கும் தெரிஞ்சிருக்கும். ஒரு தொடப்பம் வாங்கணும்னா கூட ரெண்டு கடை ஏறி எறங்கி, இங்கைக்கு அங்க ஒரு ரூபாய் வெலை கம்மியான்னு பாத்து வாங்கும் நல்ல பழக்கம் கொண்டவன்.

எங்கூர்ல ஒரு பழமொழி சொல்லுவாங்க. என்னதான் ஒடம்பு முழுசா எண்ணை தேச்சு பீச்சு மணலுல விழுந்து பொரண்டாலும், ஒட்டரதுதான் ஒட்டும்.
அது ரொம்பவே சரி. பலருக்கும் அந்த அனுபவமும் இருந்திருக்கும்.

டாக்ஸி செலவு மிச்சப்படுத்தலாம்னு, சொந்தக் காரை ஏர்போர்ட்ல பார்க் பண்ணிட்டுப் போனா, திரும்ப வரதுக்குள்ள அதன் டயர் பன்ச்சராயி ரெட்டை செலவாக்கியிடும். இந்த மாதிரி, ஒட்டரதுதான் ஒட்டும்னு அடிக்கடி அசரீரி நிகழ்வுகள் நடந்தாலும், எண்ணை தேச்சுக்கிட்டு மண்ணுல பொடரும் படலம் தொடர்ந்துகிட்டே தான் இருக்கும்.

அடிமேல அடி அடிச்சா, அம்மிக்கல்லும் நகரும் என்ற இன்னொரு பழமொழி மேல் பாரத்தைப் போட்டு, நாம விகரமாதித்தன் கணக்கா, என்னிக்காவது ஒட்டாதான்னு காலத்தை ஓட்டறேன்.

போன வாரம் ஒரு நாள், விஜய் டிவியில் சூப்பர் சிங்கர் பாத்துக்கிட்டிருக்கும்போது, கதவை டொக் டொக் டொக்னு யாரோ தட்டினாங்க. இந்த ஊருல ஃபோன் பண்ணாம நமக்கு ஹ்டெரிஞ்சவங்க யாரும், திடுதிப்னு இப்படி வந்து கதவை தட்ட மாட்டாங்க. ரெம்ப நல்லவங்க.

இப்படி தட்டரது, முக்கால் வாசி, "மாரியம்மனுக்கு கூழு ஊத்தணும்"னு வசூல் நோட்டுடன் டரியல் பண்ணும், பேர்வழிகள்தான். மாரியம்மனுக்கு பதிலா, இங்க, Red Cross, Missing Kids, FireMen Association, அது இதுன்னு எதையாவது ஒரு கொம்பேனி பேரை சொல்லிக்கிட்டு வருவாங்க. இதில் முக்கால் வாசி டுபாங்கூர் என்பது நம்மூர் மக்களின் பரவலான நம்பிக்கை. நானும், வசதியாப் போச்சேன்னு, மனசை கல்லாக்கிக்கிட்டு, "வூட்டம்மா வூட்ல இல்லீங்க. நாளைக்கு வாங்க"ன்னு சொல்லிட்டு கதவை சாத்தி, சூப்பர் சிங்கரை கவனிப்பேன்.
ஆனா, சென்றவார சுபயோக சுபதினத்தில், இப்படி கதவைத் தட்டியதும், எழுந்து போயி கதவை தொறந்து "வூட்டம்மா.."ன்னு சொல்றதுக்கு பாத்தா, கதவைத் தட்டியது மூணு பொடிப் பயலுவ. ஆறேழு வயசு இருக்கும். ரெண்டு பேரு, தொரைப் பயலுவ. ஒரு பொண்ணு. கண்ணாடியெல்லாம் போட்டுக்கிட்டு ஒரு படிச்ச கள இருந்தது பயலுவளுக்கு.

"ஹாய், நாங்க School Boy Scouts"லேருந்து வரோம். ஸ்கூல்ல ஒரு மேட்டருக்காக நிதி வசூல் பண்றோம். நீங்க செய்ய வேண்டியதெல்லாம், இந்த பிஸ்கோத்துல ஏதாச்சும் ஒண்ண வாங்க வேண்டியது மட்டுமே"ன்னு ஒரு துண்டு பேப்பரில் பலப் பல பிஸ்கெட் படம் போட்டிருந்ததை காட்டி, கெக்க பக்கேன்னு டயலாக் விட்டாங்க.

ஹ்ம். குறைந்தது $20 ஒரு பிஸ்கோத்து பாக்கெட்டுக்கு. சரி, வெத்தா $20 கொடுக்காம, பிஸ்கோத்தாவது கிடைக்குதேன்னு தோணிச்சு.

அதைத் தவிர, எப்பவும் உஷாரா இருக்கும் நம்ம அல்ப மனசு, வந்திருந்த வாண்டுகள், 'வெள்ளக் காரத் தொரப்' பசங்களப் பாத்ததும், இவனுங்க கண்டிப்பா நெம்ப நல்லவங்களாத்தான் இருப்பாங்க. இந்த வயசுலையே எம்மாம் பெரிய தொண்டு உள்ளம் வரவைக்கறாங்க, தொரை தொரைதான்னு உள்ளூர புகழ்ந்துட்டு, உள்ள போய், $20 எடுத்து வந்து பயலுவ கிட்ட கொடுத்து, அவங்க நோட்டுல பேரு ஊரெல்லாம் எழுதிக் கொடுத்தேன். பிஸ்கோத்து எப்பத் தருவீங்கன்னு கேட்டேன். இதோ இன்னும் ரெண்டு வீட்டை முடிச்சுட்டு, பிஸ்கோத்து பாக்கெட் கொண்டு வந்து தருவோம்னாங்க.

நானும் கதவைத் தொறந்து வச்சுட்டு, சூப்பர் சிங்கரை கண்டுக்க ஆரம்பிச்சேன். சூப்பர் சிங்கர் முடிஞ்சு, உள்ளூர் செய்திகள் முடிஞ்சு, Seinfeld முடிஞ்சு, தூக்கமே வந்தாச்சு. ஆனா, பயலுவளைக் காணும். வெளீல எட்டிப் பாத்தா, பசங்க இருக்கர சுவடே சுத்து வட்டாரத்துல காணும்.
ஒரு வேளை, லேட்டாயிருச்சுன்னு, மறுநாள் குடுத்துக்கலாம்னு விட்டிருப்பாங்களோன்னு நெனைச்சேன். ஒரு நாள் ஆச்சு, ரெண்டு நாள் ஆச்சு, ஒரு வாரமும் ஆயிடுச்சு.

பொடிப் பயலுவ $20 ஆட்டையப் போட்டுட்டானுவ. ஒட்டிய மண்ணில் கொஞ்சம் மண் உதிர்ந்து போயிடுச்சு.
திரும்ப பொரளுவோம்ல.. விட்டது பிடிச்சுடுவோம்.

அடுத்த பதிவில், இன்னும் நிறைய மணல் நம்ம Terminator Arnoldஆல் உதிர்ந்ததைச் சொல்றேன். ஹ்ம்!

கற்பகம், ஸ்ரீராம், DV ஸ்ரீதரனின் பதில்கள்

கேட்ட கேள்விகளுக்கு, பதில் அனுப்பியிருக்காங்க, GoodNewsIndia.com, PointReturn.Orgஐச் சேர்ந்த கற்பகமும், ஸ்ரீராமும், DV ஸ்ரீதரனும்.

பொறுமையாக படிக்குமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன்.



1)பிரதிபலன் எதுவும் பெருசா எதிர்பாக்காம சொந்தச் செலவுல GoodNewsIndia வழியாக சேவைகள், இப்ப PointReturn.orgனு பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்க.
GoodNewsIndia தளம் இப்போது இயங்காத நிலையில் உள்ளது. இயங்கிய நாட்களில், மகத்தான சேவை செய்து வந்தது. ஒரு நல்ல முயற்சியை முடங்க விட்டதில் சங்கடங்கள் இல்லையா? அதை மீண்டும் இயக்க, தன்னார்வலர்கள் மூலமாக முயன்று பார்க்க ஏதேனும் எண்னம் உண்டா?
Sridharan: gni has been suspended, not abandoned. when it does resume however, i would focus exclusively on good work related to caring for the earth.
i believe pR could not have arisen had i not gone looking for and
expecting to find 'good work' in abundance. and, discovering there was
too little, and their texture not very satisfying; a texture woven of
foreign funded ngos, philanthropic tokenism of indians and the mealy
mouthed 'corporate social responsibility'. i have written at length on
this here: http://goodnewsindia.com/pointreturn/online/why-is-goodnewsindia-not-being-updated/

2) கற்பகம், ஸ்ரீராமுக்கு:
நல்லா டீப்பா திங்க் பண்ணிதான், வசதி வாழ்வை ஓரம் கட்டிட்டு, இப்படி பொட்டல் காட்டுல சில பல வருஷங்களை கழிக்கலாம்னு முடிவு பண்ணிருப்பீங்க. "தேவையான" சொத்து சேத்துட்டோம்னு வந்த தைரியத்தில் ஏற்பட்ட முடிவா இது?
The main reason for the shift was disorientation towards life (corporate work, compensation, job satisfaction, exploitation of anything anyone if given a chance, insensitive pace of growth of the city, mad push to buy and consume unnecessary things to fuel useless growth in the name of GDP race with the rest of the world, total disregard for manual work, use and throw mentality, current generations forgetting the link between the food and the farm etc. - i could go on but think you get the drift). This disorientation originated from our sensitivity towards nature.
We have couple of friends who moved rural to do dryland agriculture. we got the opportunity to visit them to get a feel of life on the other side. This life made sense to us. So we would not classify our shift as 'giving up' comforts and that sounds like a self denial. But we feel that the life in the rural area is more comfortable for us than the city corporate life. We place more importance to clean air, peaceful quiet surroundings, meaningful work as factors of comfort rather than say going to a movie or watching TV. Therefore we have actually moved into a better lifestyle in our point of view. It may not have TV or AC or some other material things but we have everything we "need" for a satisfying life. We will build / accumulate material things at our own pace and requirements.

On the financial front, we do not have any liabilities. we have a rental income as our only input. that is adequate as we have defined. when we made the shifting decision, we removed the fear of financial insecurity just by the sheer belief that we have the skills and strength to survive a simple life with limited means.
the removal of this fear is what helps in making the shift, not trying to define 'adequate'.

3) கற்பகம், ஸ்ரீராம், ஸ்ரீதருக்கு:
அஞ்சு ஆறு தன்னார்வலர்கள் சேந்து, உங்க சொந்த வாழ்வில் சில வருஷங்களை தியாகம் செய்து, 17 ஏக்கரில் மரம் வச்சு, குளம் வெட்டி, விவசாயம் பண்ணிச் சாப்பிட்டா, சமுதாயத்துக்கு என்ன பெரிய தாக்கம் வரும்னு எதிர்பாக்கறீங்க? அதை விட பெரிய தாக்கம், உங்க நேரத்தை, under privileged பசங்களுக்கு பாடம் சொல்லிக் கொடுத்தோ, மத்த சேவைகள் செஞ்சோ ஏற்படுத்த முடியாதா?
Sriram: my post on 'impact' should cover this question. the impact on the environment through our work is truly immeasurable :-)
i have worked in an education NGO in bombay for 6+ years and realise that giving them the 'education' as it is currently designed will only create more confused surveysans ;-)
Teaching underprivileged children our eduction will make them lose all their skills and make them dependent on mindless work in the city. They will lose control of their freedom and start servicing the rich. We want children to study in their mother tongue and learn some skill that is relevant and will help them stay in their homes and contribute in the rural area. We do not agree with moving to the city as true "development". If that is a happy development we will not have so many people who, inspite of working and earning well in the city , feel that they would also like to "get out" of it. So we will have to redefine who is privileged and who is underprivileged. It is not only determined through money. We will have to teach ourselves to feel confident and have self respect in our own language and culture and not feel inadequate if we did not know english. Please do read gram swaraj and nai talim concepts of Gandhiji. We believe in a different type of economy and different world order. we believe the world has to slow down in production and reproduction :-). we have too many machines to serve humans and humans now are losing the ability to work with their hands in a simple way and fulfill simple needs. Agriculture is the most central aspect to our life, existence and creativity and the more we distance ourselves the more we are likely to feel purposeless and empty in our lives.

DV Sridharan: let's take a material impact already measurable because pR came into
being: we have created rain water harvesting bodies totaling
2.5million litres. in the 2 monsoon spells we have, one may assume
them to fill up 1.5 times. so we recharge about 4m.L into the earth
and draw far less than that for ourselves and our plants. the water
charged into the ground knows no proprietor and flows wherever it
would
speaking in non-numbers, beneficial impact on the earth due to steady
increase in soil formation, soil animal activity, soil hydration,
diversity of birds and trees are already considerable.
i personally assign a very low rank and very small space for humans in
the web of life. man's welfare, privileges are of little and
incidental consequence to me. i can conceive a happy planet without
man in it but not the earthworm.
finally, the type of man in dire need of attention is the privileged
and over-privileged ones whose consumptive ways are destroying the web
of life. he is the one in need of re-education not the so called
under-privileged, who has a tiny eco-footprint.

4) ஸ்ரீராமுக்கு:
ஒரு பதிவில், நம் நாட்டின் முக்கியத் தேவை, பலப் பல புதியவர்கள் விவசாயிகளாக மாறணும்னு சொலியிருந்தீங்க. வெறும் மாடு வச்சு உழுது organic முறை விவசாயம் எல்லாம் பண்ணினா மட்டும், நம்ம உணவுத் தேவைகள் பூர்த்தியாகுமா? இயற்கை உறம் புரியுது. ஆனா, இயந்திரங்கள் இல்லாமல் விவசாயம் பண்ணா, நம்ம உற்பத்தித் திறன் எப்படிப் பெருகும்?
we are not anti-technology. we trust gandhi's views on technology. it is possible to be productive to feed the world using simple technology and natural farming. the way you put it, this productivity is super-critical as a very few are growing for the rest. this is an imbalance which is why i said that more people should be in farming.

5) கற்பகம், ஸ்ரீராம், ஸ்ரீதருக்கு:
பொதுநலவாதியாக என்ன பண்னனும்? "எவ்வளவு சம்பாதிச்சா நமக்கும் நம் சுற்றத்துக்கும் போதும்?" :)
Sriram: public spirited is a unreal concept. we all will be self-minded first and last. We are neither "podunalavadhi" nor "suyanalavathi" we are just "vadhis" if there is such a word. we want to live an life that is not very exploitative towards nature and that will necessarily be frugal and so we will consume fewer resources so that more is available for others as well. the key point is understanding our role with careful identification of our responsibilities and our rights.

6) ஸ்ரீதருக்கு:
PointReturnக்குப் பிறகு, ஏதாவது திட்டம் மனதளவில் இருக்கா? எதையாவது செய்யணும்னு நெனச்சு, நேரப் பற்றாக்குறையால், பண்ண முடியாம போச்சேன்னு நெனச்சதுண்டா?
i look forward to steady withdrawal and total detachment from pR and
hope to see it function as a promising, sustained, sustaining centre.
i hope it silently conveys all i tried to through my stories in gni,
as to what amounts to good work in life.
and contradicting myself, i hope to travel again and write.

7) கற்பகம், ஸ்ரீராமுக்கு:
எனக்கெல்லாம் job satisfaction 365நாள் வேலைக்குப் போனா, அஞ்சு பத்து நாள், எப்பவாவது வரும். போங்கடா நீங்களும் உங்க வேலையும்னு தூக்கிப் போட்டுட்டு போயிடலாம்னு நிறைய நாள் தோணிருக்கு.
நீங்க வேலை செய்த நாட்களில் எப்படி? அங்க ஏற்பட்ட விரக்தியால், இப்படி வந்துட்டீங்களா? வேறு காரணங்கள்? :)
Sriram: Yes have partly answered in 2 above. we had "salary satisfaction" not job satisfaction. More than job dissatisfaction we had a problem with the very purpose of these corporates in the world. So we thought hard on why we are earning this salary and then realised that its more fun to live a content life the way we want it without working for some shareholders.

8) கற்பகத்துக்கு:
ராமர் இருக்கும் இடமே சீதைக்கு அயோத்தின்னு, ஸ்ரீராம் பின்னாடி, வேற வழியில்லாம, பல்லக் கடிச்சுக்கிட்டு வந்தீங்களா? In a scale of 1-to-100%, how committed are you for this cause? PointReturnக்கு அப்பால் வேறு என்ன செய்ய எண்ணம் உள்ளது? :)
Karpagam: I have also wanted to move away from the city. we had this common interest before we met and then we agreed on the move even before we got married. we moved to pointReturn 2 years after we married. So yes I am also committed independently to this life not because of sriram. But I may not have been able to do it had I not met sriram.

9) கற்பகம்,ஸ்ரீராம்,ஸ்ரீதருக்கு:
நம்ம ஊர் (தமிழ்நாடு, சென்னை,..) சமீப வருஷங்களில் நல்லா வளந்துக்கிட்டு இருக்கு. ஆனா, தனி மனுஷ ஒழுக்கம் சுத்தமா முன்னேறலை. தெருக்களில் குப்பை; சாலை விதி மீறல்; போராட்ட மனநிலை இல்லா சோதா வாழ்க்கை வாழ்தல் etc.. எங்க தட்டினா மாற்றம் வரும்? மனுஷங்க மத்தியில் மாற்றம் வர ஏதாவது செய்யும் திட்டமிருக்கா?
Sriram: mad rush towards growth and development has made everyone insensitive to their surroundings. this is true for western world too however their governments have a manageable number in terms of population which makes it possible for them to keep their cities clean. weather and rain in the temperates helps keep the dust low. However we do not see the filth that big a problem. Inequality is the bigger problem. so is deforestation, migration from rural to cities etc.
the collective of individual action is what we believe in. thattina maarathu, vazhnthu kaatinaal maatram varalaam.

DV Sridharan: on bringing about change in others:
as gandhi has conclusively said - [and which has alas become a cliche
for being bandied without internalising], "As human beings, our
greatness lies not so much in being able to remake the world - that is
the myth of the atomic age - as in being able to remake ourselves.”
so how do i prevent littering? i stop littering. that's about all i need to do

10) கற்பகம்,ஸ்ரீராம்,ஸ்ரீதருக்கு:
மரம், செடி, கொடி, இணையம், புத்தகங்கள், இதை விட்டா வேறென்ன பொழுதுபோக்கு விஷயங்கள் பிடிக்கும்?
Sriram, Karpagam: we like music - carnatic and old tamil and hindi film songs, we also like movies - again not commercial but offbeat. We are big fans of Kamal hasan and his films so we are just normal people in our likes. Sriram likes sports.

DV Sridharan: on other passions:
i enjoy thinking up simple problem-solving devises and gear, exploring
design possibilities, keeping track of technology that would have
positive impact on earth.
i adore the internet as the greatest republic ever created

11) Was there a moment where they regretted / or questioned their decision after joining PointReturn?
NO

12) What was the incident or event which made you took this decision? Many of us have these thoughts but there must be some strong driving reason for it.
No one incident in particular.

13) Is there anything that you learned which can benefit a poor farmer. If so, are there any plans to educate them.
we are learning and have a long way to go. as an immediate observation we feel farmers should grow multi grain crops and vegetables also for home consumption rather than growing only a couple of crops like rice/groundnut for the market and then buy their daily needs from the market. They should think about consuming their produce.

பொறுமையாக படித்த அனைவருக்கும் மிக்க நன்றி. மேல் விளக்கங்கள் தேவைன்னா தயங்காம கேளுங்க. நன்றீஸ்!

கேள்விகளுக்கு பொறுமையாக பதில் அளித்த கற்பகம், ஸ்ரீராம், ஸ்ரீதரனுக்கும் நன்றிகள் பல.

சென்னைவாசிகள், இவர்கள் மூவரை தொடர்பு கொண்டு, PointReturnக்கு தங்களால் இயன்ற நேரத்தை ஒதுக்க முயற்சிக்கலாம்.

உள்ளத்தில் நல்ல யமுனை - தங்கமணி ரங்கமணி சிங்க்ஸ்

பொழுது போல ரெண்டு பேருக்கும், அடுத்த ஆல்பம் ரிலீஸ் வேலையில் எறங்கிட்டோம்.

என் தெய்வீகக் குரலில், உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம், கர்ணன் படத்திலிருந்து

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

தங்க்ஸின் குரலில், யமுனை ஆற்றிலே, தளபதியிலிருந்து

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

பாடலை கேட்ட பிறகு, மூர்சை அடையாமல் முழிச்சுக்கினு இருந்தால், கொமெண்ட்டவும். நன்றீஸ்.

ரஜினி ஜோக்ஸ்

எந்திரன் விமர்சனம் எக்குத்தப்பா எழுதி, பல பேரு பதிவை விட்டு வெளி நடப்பு செஞ்சுட்டாக. அல்லாரையும் குளிர்விக்க, தலீவரின் புகழைப் பரப்பும் சில ஜோக்கு.
ஆங்கிலத்தில் வந்ததை, டமிலில் மொழி பெயர்த்து, என்னால் ஆன சேவையை வழங்குகிறேன் :)

சும்மா டமாசுக்கு... நோ ஆட்டோஸ் ப்ளீஸ். :)

1. When Rajinikanth does push-ups, he isn't lifting himself up. He is pushing the earth down.
தலீவரு புஷ்-அப்ஸ் (தண்டால் or பஸ்கி?) எடுப்பது, தன் கையால பூமியை கீழே தள்ளும் செயல்.

2. There is no such thing as evolution, it's just a list of creatures that Rajinikanth allowed to live.
ஒலகம் எப்படி உருவாச்சு, கோடானு கோடி உயிரனங்களெல்லாம் எங்கேருந்து எப்படி உருவாச்சி, அப்டீ இப்டீன்னெல்லாம் மண்டைய போட்டு ஒடச்சுக்காதீங்க. ஒலகம் ஒலகமா இருக்க ஒரே காரணம், தலீவரு, எல்லா உயிரனங்களையும் பொழச்சுப் போன்னு விட்டு வச்சிருக்காரு.

3. Rajinikanth gave Mona Lisa that smile.
தலீவரு சிரிக்கச் சொல்லித்தான மோனாலிஸாவே சிரிக்க ஆரம்பிச்சா.

4. Rajinikanth can drown a fish.
தலீவரு நெனச்சா, மீனை கூட மூழ்கடிச்சு கொல்லுவாரு.

5. Rajinikanth can delete the Recycle Bin.
யம்மாடியோவ். தலீவரு நெனச்சா, மீள் சுழற்சி அண்டாவையே காணாம பண்ணிடுவாரு.

6. Rajinikanth once kicked a horse in the chin. Its descendants are today called giraffes.
கழுத்து நீட்டிக்கினு ஜிராஃபி எங்கேருந்து வந்துது தெரியுமா? தலீவரு சில பல வருஷத்துக்கு முன்னாடி ஒரு குதிரையை தாடையிலேயே குத்து விட்டதிலிருந்து இப்படி ஒரு இனம் உருவாயிடுச்சு.

7. Rajinikanth once ordered a plate of idli in McDonald's, and got it.
தலைவரு கேட்டா, Mc.Donalds காரன், இட்லியை கூட செஞ்சு குடுப்பான்.

8. Rajinikanth can strangle you with a cordless phone.
cordless phoneஆலேயே கழுத்டு நெறிப்பாரு தலைவரு.

9. Rajinikanth has counted to infinity, twice.
தலைவரு infinity வரைக்கும் இதுவரைக்கும் ரெண்டு தபா எண்ணி முடிச்சுட்டாரு.

10. Rajinikanth kills Harry Potter in the eighth book.
ஹாரி பாட்டர் என்ன ஆட்டம் போட்டாலும் சரி, எட்டாவது பதிப்பில், தலைவர் கையாலதான் அவன் முடிவு இருக்கு.


இப்படியெல்லாம் ரூம் போட்டு யோசிக்கும் நல்ல உள்ளங்கள் வாழ்க.

ஹாப்பி வெள்ளி!

என் கிட்டார் அரங்கேற்றம்..

என்றாவது ஓர் நாள் பீத்தோவனின் Fur Elliseவை கிட்டாரில் வாசித்து மூவலகையும் இன்பக் கடலில் ஆழ்த்த வேண்டும்னு உதார் விட்டு ரெண்டு வருஷத்துக்கு மேல ஆச்சு.

ஏக்சுவலி, கிட்டார் கத்துக்கவேண்டும் என்ற அவா ஒரு அஞ்சாறு வருஷத்துக்கு முன்னமே வந்த ஒன்று. தங்க்ஸ் ஊருக்குச் சென்று, ஒரு மாதம் விடுதலை கிட்டியிருந்த பொற்காலம் அது. இதே போல் விடுதலை வாழ்க்கை வாழ்ந்த இன்னொரு சகா எங்க வீட்டுக்கு வந்து டேரா போட்ட மகிழ்ச்சியான தருணங்கள். டைமை யூஸ் பண்ணிக்கணும் மச்சி, என்ற பேரவாவில், அங்க இங்க பொரட்டிப் பாத்து, வீட்டுக்கு அருகில் இருக்கும் ஒரு community collegeல் Beginners Guitar வகுப்பு இருப்பதை பார்த்து அதில் சேரலாம் என்று முடிவு செய்தோம்.

Guitar வாங்கலாம்னு கடைக்கு போனால், குறைந்தது $50 ஆகும்னு தெரிஞ்சது. கடையில் காட்சிக்கு வைத்திருந்த கிட்டாரை எடுத்து வாசிச்சுப் பாத்தா கஷ்டமா இருப்பது போலவும் தெரிந்தது. கிட்டார் நமக்கு ஒத்துவருமான்னு தெரியாத ஒரு குழப்பத்தில், சீப்பா ஒரு கிட்டாரை முதலில் வாங்கிப்போம், அப்பாலிக்கா, சுருதி சேந்து பட்டையக் கிளப்ப ஆரம்பிச்சா, காஸ்ட்லியா இன்னொண்ணு வாங்கிக்கலாம்னு முடிவு செஞ்சோம்.

பயங்கரமா தேடி, eBayல் $5க்கு கிட்டார் இருந்ததைக் கண்டு பேருவகை அடைந்தோம். Shippingக்கு ஆனா $10. ரெண்டு கிட்டார், நல்ல அழகான கறுப்பு நிறத்தில் வாங்கினோம்.
சுபயோக சுபதினத்தில், கிட்டாரையும் தூக்கிக்கிட்டு, வகுப்புக்கு போனா, வகுப்பில் 30 பேர் இருந்தாங்க. எல்லார் கிட்டேயும், பள பளான்னு நல்ல கிட்டாரு. அவங்க கிட்டாரெல்லாம் மீட்டினா, டங்கு டிங்குன்னு அருமையான சத்தம். நம்ம கறுப்பு கிட்டாரிலும் சத்தம் வந்தது, ஆனா, ரம்யம் கம்மியா இருந்துச்சு. அதை ஊர்ஜீதம் செய்வது போல், வகுப்பு ஆசிரியர் வந்ததும் ஒரு நிகழ்வு நடந்தது.

வந்தவர், ஒவ்வொருத்தர் கிட்டையும் போயிட்டு, கிட்டாரை வாங்கி, அதை ட்யூன் செய்ய ஆரம்பிச்சாரு (ட்யூன்னா என்னாங்கர விவரமெல்லாம் தெரியாதவங்க சொல்லுங்க, சொல்லித்தாரேன்). மத்தவங்க கிட்டாரெல்லாம் நாலைந்து விநாடியில் ட்யூனியவரு, என் கிட்டாருக்கு வந்ததும், அதன் கம்பியை முறுக்கி முறுக்கி ட்யூன் பண்ணி மாஞ்சு போயிட்டாரு. "எங்கய்யா வாங்கின இதை"ன்னு கேட்டதும், "eBay"ன்னேன். "ஹ்ம் அதான் இப்படி"ன்னு சொல்லாம சொல்லி, இந்தாப் புடின்னு திருப்பிக் கொடுத்துட்டாரு.

வகுப்பு நடந்த ஒரு மாதமும், செம டார்ச்சர். கம்பியை அமுக்கி அமுக்கி கையெல்லாம் ரணகளம். வகுப்பின் சக மாணவர்களும், நல்லா ப்ராக்ட்டிஸ் பண்ணிட்டு, அடுத்த கிளாஸுக்கு வந்து நல்லா வாசிப்பாங்க. நானும்,சகாவும், டொங்க் டொங்க் டொங்க்னு ஒரு கோர்வையும் இல்லாம எத்தையோ தட்டி, மொத்த வகுப்பின் சுருதியையும் சொட்டையாக்குவோம்.

எப்படா இவனுங்க ஒழிவாங்கன்னு எதிர்பார்த்திருந்த ஆசிரியருக்கும் மாணவருக்கும் விடுதலை கொடுத்து, கிட்டாரை தலை முழுகினோம்.

சில பல வருஷங்களுக்குப் பின், மீண்டும் கிட்டார் மோகம் தலை தூக்கியது. இம்முறை நான் மட்டும் (bad influence சகா கூட இல்லை பாருங்க :) ). நல்ல கிட்டார் இருந்தா, என்னிக்கோ Jimmy Hendrix ஆக வேண்டிய ஆளு நான்னு, நானே முடிவு பண்ணி, $100 கொடுத்து ஒரு Ibanez வாங்கி வைத்தேன். வேறொரு community collegeல் அதே beginers guitar சேர்ந்து வைத்தேன்.

துளியூண்டு முன்னேற்றம் இருந்தது, கடந்த வகுப்பைக் காட்டிலும். ஆனா, கொடுமை என்னன்னா, சக மாணவர்கள் இங்க, பதினாலு, பதினைஞ்சு வயசு பொடிசுகள். சின்னப் பசங்களெல்லாம், சொன்னதை சட்டுனு புரிஞ்சுக்கிட்டு, ரொம்ப ஈஸியா வாசிச்சுட்டுப் போயிடறாங்க. அவங்களுக்கு ஈடு கொடுத்து, நான் பிராக்ட்டிஸ் பண்ணி வாசிக்கரதுக்குள்ள மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்கிடுச்சு.

ஒரு வழியா அந்த வகுப்பும் முடிஞ்சுது. ஆனா, பெரிய முன்னேற்றம் இல்லை. Jingle bells, twinkle twinkle little star மட்டுமே லாவகமாக வந்த பாடல்கள். மத்ததெல்லாம் சுத்தம்.
அதுவும், நண்பர் ஒருவரின் எட்டு வயது பொடிசுக்கு twinkle twinkle வாசிச்சுக் காமிச்சா, "Uncle, you are missing a few notes"னு காறித் துப்பாத குறையா சொன்னதுல, திரும்ப சோக மாகிட்டேன்.

இன்னும் ஒரு படி மேலப் போகணும்னா, $200 கிட்டார் இருந்தாத்தான் முடியும்னு முடிவு பண்ணி, Ibanezஐ விற்று ஒரு Yamahaவை வாங்கி வைத்தேன். அருமையான சத்தம் இதில். இனி, பொடிசுகளெல்லாம் போகும் community college நம்ம வயசுக்கு மருவாதையா இருக்காதுன்னு, அருகாமையில் இருக்கும் ஒரு கிட்டாரிஸ்ட்டிடம் private lessons எடுத்துக் கொள்ளச் சேர்ந்தேன். ஒரு 30நிமிட வகுப்புக்கு $25 அழணும். நான் படிக்கர ஸ்பீடுக்கு ஒரு வகுப்புக்கும் அடுத்த வகுப்புக்கும் பெரிய முன்னேற்றம் இல்லாமல், abcdefg டெய்லி போயி, அந்த ஆளுக்கு வாசிச்சுக் காமிக்க $25 கொடுப்பது, பெருத்த மன உளைச்சலைத் தந்தது. ஆனா, வாங்கர காசுக்கு அந்தாளும், "ஆஹா, சூப்பர். என்னமா வாசிக்கர நீயீ. ரம்யமா வாசிக்கர. எங்கையோ போயிடுவ நீ"ன்னு உசுப்பு ஏத்தி விட்டுக்கிட்டு இருந்தாரு.

நம்ம வேகத்துக்கு, நாமளே சுய முயற்சியில் கத்துக்கிட்டாத்தான் உண்டு, இல்லன்னா, பாங்க்கு பேலன்ஸு, பொத்தலாயிடும்னு தெரிஞ்சிருச்சு. "John, work is so tight lately. i will take a short break and come back"னு அந்தாளுக்கு அல்வா கொடுத்துட்டு, கொஞ்சம் கொஞ்சமா நானே சொந்த முயற்சியில், இணையம் தந்த அளவில்லா வகுப்புகளை மேய்ந்து பயில ஆரம்பித்திருந்தேன்.

அதிலும் கூட, நேர்வழியில், guitar chords, strumming, chords change மாதிரி வகையராக்கள் செய்வது, +2வில் Chemistry வகுப்பில் இருப்பதைப் போன்ற கசப்பான ட்ரைய்யான அனுபவமாய் இருந்தது. Instant gratification கிட்ட என்ன செய்யலாம்னு மேய்ந்ததில், YouTubeல் தமிழ் சினிமாப் பாடல்கள் பலதையும் அழகாய் சொல்லித் தரும் இளைஞர் படை கண்ணில் பட்டது. சிறுகச் சிறுக இதைக் கற்று, ஓரளவுக்கு விரல்கள் வளைந்து கொடுக்க ஆரம்பித்தது.

அதை வைத்து, ஒப்பேத்திய பாடல், உங்கள் செவிகளுக்கு விருந்தாக்குகிறேன்.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

உங்க காது டங்குவாரு கிழிஞ்சிருக்கலாம். அதற்கு கொம்பேனியார் பொறுப்பில்லை. இன்னா பாட்டு இதுன்னு யாராவது கேட்டீங்கன்னா, அழுதுடுவேன்.

இந்தப் பாடல், கிட்டாரில் இசைத்தால், எப்படி ரம்யமாய் இருக்கும் என்று தெரிய, கீழே ஏதோ ஒரு புண்ணியவான் வாசித்ததை கேட்டுப் பரவசமடையுங்கள். நான் இந்த லெவலுக்கு வரணும்னா, $500 கிட்டாரும், இன்னும் அஞ்சு வருஷமும் செலவாகும். ஹ்ம்!


கிட்டார் கற்றுக் கொள்ள விரும்வும் அன்பர்கள், கண்ணே கலைமானே பாடலை எப்படி வாசிப்பது என்று, ஆர்வம் பீரிட்டு கேட்டால், தனிப் பதிவில், அதை கற்றுத்தருவேன். யாம் பெற்ற இன்பம் பெருக இவ்வையகம்!

என் வாசிப்பை கேட்டு உங்களுக்கு என்ன ஆகியிருந்தாலும், பேசித் தீத்துக்கலாம், கொமெண்ட்டிட்டு போங்க. டாங்க்ஸு.

சந்திரபோஸ்

எண்பதுகளில் ராஜாதி ராஜன் இசை அரசன் இளையராஜா கோலோச்சி ஆட்சி செய்தது அனைவருக்கும் தெரியும். அப்பெல்லாம் எந்த நல்ல பாட்டு ரேடியோவில் கேட்டாலும் அது கண்டிப்பா ராசா பாட்டுத்தான்னு எல்லாரும் மனசுல ஏத்திக்கிட்ட காலம்.
ராஜாவைத் தவிர வேறு எந்த இசைஅமைப்பாளர்கள் அந்த காலக்கட்டத்தில் இருந்தாங்கங்கரது கூட மங்கலாத்தான் நினைவில் இருக்கு.
அந்த மங்கலான நினைவில், பளிச்னு முதல் வரிசையில் இருப்பவர்கள், சங்கர் கணேஷ், சந்திரபோஸ், போன்றவர்கள்.

SPBயும் யேசுதாஸும் பாடிய "என் காதலி யார் சொல்ல்வா?" பாட்டு சங்கர் கணேஷ் போட்டது, ராசாவோடது இல்லைங்கரது சில வருஷத்துக்கு முன்னாடிதான் எனக்கே தெரிஞ்சது.

ஒரு காலத்தில், ரேடியோ ஆன் பண்ணினாலே, 24 மணி நேரமும் இடம்பெற்ற பாடல், 'மாம்பூவே சிறு மைனாவே" பாடல். பலப் பலவருஷமா இதுவும் ராசா பாட்டுத்தான்னு நெனைச்சிருந்தேன். ஆனா, இது சந்திரபோஸின் இசையில் வந்த பாடல்னு சமீபத்தில்தான் தெரிஞ்சது.

சந்திரபோஸ் எவ்வளவோ ஹிட்டு பாட்டு கொடுத்திருக்காருன்னு, உ.தமிழனின் பதிவிலும், கானா பிரபாவின் ரேடியோஸ்பதியிலும் தான் தெரியக் கிட்டியது.

சந்திரபோஸ், நல்ல திறமையான கலைஞன். ராஜாவின் பிரகாசத்துக்கு இடையே, தனக்குன்னு ஒரு தனி இடத்தை உருவாக்கிக்கிட்டதிலிருந்தே அது புரியுது.

அவரின் பாடல்களில் சில கீழே:
மாம்பூவே சிறு மைனாவே - பல வருஷமா ராசாப் பாட்டுன்னு எண்ணியிருந்தது இது. இன்னிக்கும் இந்தப் பாட்டை கேட்டா, பழைய murphy radioவும், இலங்கை வானொலியின் அறிவிப்பாளரும், ரேடியோவை சுற்றி அமர்ந்திருக்கும் சுற்றமும் நட்பும் நினைவில் வருது.


பொய்யின்றி மெய்யோடு நெய் கொண்டு போனால் - இந்த நிமிஷம் அரைக்கும் இது சந்திரபோஸின் இசைன்னு தெரியாது. அருமையான பக்திப் பாடல். உருகவைக்கும்.


Raj TV நிகழ்ச்சியில், சந்திரபோஸ், உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் உறங்காதென்பது கர்ணன் பாடலை, ரொம்பவே அனுபவிச்சு அற்புதமா பாடும் காட்சி.


சந்திரபோஸ் மறைந்துவிட்டார் என்பதில் வருத்தம்.

எந்திரன்

நானும் ரஜினி ரசிகனாக மாறியது, பாட்ஷா படத்தில் வரும் "எனக்கு இன்னோர் பேரும் இருக்கு"ன்னு கல்லூரி முதல்வரிடம் ரஜினி சொன்னதும், அப்படியே கேமரா பின்னால் நகர்ந்து, கண்ணாடி ரூமுக்குள் இருவரும் பேசிக் கொள்வதைக் காட்டும் காட்சி. பின்னணி இசையில், 'பாட்ஷா பாட்ஷா'ன்னு தேவா பின்னியிருப்பாரு.

எனக்கே புல்லரிச்சுது அந்த காட்சியின் போதுன்னா, ரஜினி தீவிர ரசிகர்களுக்கு எப்படி இருந்திருக்கும்னு புரிஞ்சுது.

என் பார்வையில், ரஜினி நல்ல நடிகரெல்லாம் கிடையாது. யதார்த்தமான நடிப்பெல்லாம் நடிச்சுப் பாத்ததா ஞாபகமே இல்லை. டைரக்டர் சொல்வதை செயற்கைத்தனமா நடிச்சுக் காண்பிப்பதைப் போல்தான் தெரியும். (சந்திரமுகியில் ரொம்பவே அப்பட்டமாய்).

ஆனா, ரஜினி என்ற பிரமாண்டத்தின் முன், எல்லா நெளிவு சுளிவுகளும் காணாமல் போய், ஒரு ஜாலியான ரசிப்புத்தன்மை தானா வந்திடும். ஒரு ஈர்ப்பு இருக்கும்.
அவரு பத்து பேரை அடிச்சு, 'கண்ணாஆஆ'ன்னு பன்ச் டயலாக் பேசி, வெறுப்பேற்றும் வில்லனை அடிச்சு ஒதச்சு, நாட்டுக்கு ஏதாவது பெருசா நல்லது செய்யரமாதிரி படம் வந்தாதான், அது ரஜினி படத்துக்கு உண்டான தன்மையுடன் இருக்கும். நமக்கும், நாம் எதிர்பார்க்கும் ரஜினி போதை கிட்டும்.

எந்திரனுக்கு கொடுக்கப்பட்ட பில்ட்-அப்புகள், ட்ரெயிலர், ரஹ்மானின் பாட்டு, இதையெல்லாம் பார்க்கும்போதே, இது ரஜினி படமாக இருக்காது என்று புரிந்தது.

படமும், அப்படியே அமைந்து போனது.

ஒரு விநாடி ரஜினியை மறந்துட்டு, எந்திரன் படத்தை மட்டும் பாத்தீங்கன்னா, படம் மொத்த குடும்பத்துக்கான ஒரு நல்ல sci-fi பொழுதுபோக்கு சித்திரம்.
பிரமாண்டமான கிராஃபிக்ஸ். கடைசி 20 நிமிடங்கள் அதகளம்.

ஆனா, "இந்தியாவிலேயே இதுவரை யாரும் செய்திராத" போன்ற பில்ட் அப்பெல்லாம் ஒத்துக்க முடியாதது. ஏன்னா, படம் முடிஞ்சு பெயர் போட ஆரம்பிச்சாங்க. அதுல இந்தியப் பெயர்கள் வருவதை விரல் விட்டு எண்ணிடலாம் போலருக்கு. 165கோடி செலவு செஞ்சிருக்காங்களாம். அது எல்லாம் ஏதோ ஒரு ஹாலிவுட் கிராஃபிக்ஸ் கொம்பேனிக்குத்தான் மொய் எழுதியிருக்காங்க போலருக்கு.

ஷங்கர் & teamன் கற்பனைத்திறனுக்கு ஒரு சபாஷ் சொல்லலாம். ரோபோக்களை வைத்து மிரட்டி இருக்கிறார்கள். குறிப்பாக, உள்ளூர் ரவுடிகள் சுற்றி நிற்கும்போது அவர்களின் கத்தி கபடா எல்லாம் ரோபோ ரஜினியின் மேல் ஒட்டி, அவர் ஒரு மாரியம்மன் லுக்குக்கு மாறுவார். பிரமாதமான சீன். ரோபோக்கள் பாம்பாக உருவெடுத்து கபளீகரம் செய்ததும், உருண்டையாக மாறி உலுக்குவதும் கலக்கல். ரோபோ நடை பயில்வதும், டான்ஸ், சண்டை எல்லாம் பண்ணிக் காட்டும் காட்சியும், ஒரு பெருமிதத்தை தந்தது. 'சாதிச்சுட்டாங்கய்யா'ன்னு ஒரு ஃபீல் வந்தது. ஆனா, அதுவும், 'புஸ்ஸாயிடுச்சு' மேலே சொன்ன காரணத்தினால்.

ஆனால், ஷங்கரின் சில கற்பனை சலிப்பைத் தந்தது, 'காதல் ரத்து' செய்யும் ரஜினியையும் ஐஸ்வர்யாவையும் பாத்து. ஸ்ஸ்ஸ். அல்பமா இருந்தது. அதுவும், படத்தின் ஆரம்பத்திலேயே இந்த சீன் வந்ததும், ஐயையோ குடுத்த $20 முதலாகாம போயிடுமோன்னு ஒரு நிமிஷம் பயந்துட்டேன். ஆனா, அப்பாலிக்கா, இந்த மாத்ரி அல்ப்பத்தனங்கள் படத்தில் இல்லாம பாத்துக்கிட்டாரு.
நடூல ஒரு கொசு கிராஃபிக்ஸும் கொஞ்சம் இம்சை. ஆனால், அதன் மூலம் ஏதோ 'மெசேஜ்' சொல்ல ஆரம்பிச்சாரு, ஆனா, அதுவும் இம்ப்ரெஸ்ஸிவ்வா இல்லை.

இரண்டு கெட்டப்பில் ரஜினி. ரோபோட்டிக் ப்ரொஃபஸர் ஒருத்தரு. வயசு நல்லாவே தெரிய ஆரம்பிச்சிடுது இந்த கெட்டப்பில். மெச்சும்படியாக ஒன்னியும் சொல்வதற்கில்லை.

ரோபோ ரஜினி அமக்களப்படுத்தியிருக்காரு. ஆனா, இது அவருதானா? டூப்புக்கு மாஸ்க் போட்டு எடுத்திருக்காங்களான்னு, பல சீன்களில் 'கேள்வி' எழுகிறது. சண்டையில் கண்டிப்பா டூப் போட்டிருப்பாங்க. மத்த காட்சிகளிலும் கூட, ரோபோ ரஜினியின் முகத்தில் வியர்வை எப்பவும் இருக்கர மாதிரி எடுத்திருக்காங்க? ஏன் வேர்த்துக்கிட்டே இருக்குது ரோபோவுக்கு? ரோபோவுக்கு வேற்க்குமா ஷங்கர் ஜி?

வில்லனாக மாறும் ரோபோ ரஜினி மட்டுமே கண்ணில் நிற்கிறார். பழைய வில்லன் ரஜினியின் குதூகலம் இருந்தது அந்த காட்சிகளைப் பார்க்கும்போது. நல்லா பண்ணியிருக்காரு.

ஐஷ்வர்யா வயசு தெரிஞ்சாலும் அழகா இருக்காங்க. ஆனா, ரொம்ப 'gap' விட்டுத்தான் ஹீரோவோட நடிச்சிருக்காங்க. பாடல்களில் ஆட்டமெல்லாம் ரொம்பவே அழகு. ஐஸ் ஐஸ்தான்.
படத்தில் இவர்களைத் தவிர, சந்தானம், கருணாஸ், டானி டென்ஸோங்கப்பா மட்டுமே. ரஜினி படத்தில் வரும் பெரிய பட்டாளம் இதில் மிஸ்ஸிங்க். இவங்க நாலு பேரை வச்சே படத்தை முடிச்சிடராங்க. ஆனா, ரோபோக்கள் நிறைந்திருப்பதால், அது பெரிய மைனஸ்ஸா தெரியலை.

பாடல்களும், பின்னணி இசையும் நல்லாவே அமைஞ்சிருக்கு.
ரெசூல் பூக்குட்டி, (பழசிராஜா போல் இதிலும்) டங்குவாரு கிழியர அளவுக்கு வால்யூம் கூட்டிவிட்டுட்டாரு, கடைசி 20 நிமிட டிஷூம் டிஷூம் காட்சிகளில்.

செட்டும், கிராஃபிக்ஸும், உடை அலங்காரமும், ரிச்சாக இருந்தது.

கண்டிப்பாய் ஒரு தபா பார்க்க வேண்டிய படம்தான்.
premium $s குடுத்து பாக்கணுமான்னு கேட்டீங்கன்னா, பிரீமியம் கொடுத்து முதல் சில நாட்களில் பார்த்தால், ரசிகர் பட்டாளமுடன் உற்சாகமாய் காணும் ஃபீலிங்க் கிட்டும். அது அவசியம் இல்லன்னா, ரெண்டு மூணு வாரம் வெயிட்டீஸ்.

ஆனா, இது ஒரு 'மைல்'கல்னு, இன்னும் பலரும், இந்த மைல் கல்லை கடக்க நினைத்தால், நமக்கு அது பெரிய துரதிர்ஷ்டம். sci-fi படங்கள் எல்லாம் இங்கிலிபீஷ்ல வருஷத்துக்கு பத்து வருது. தமிழில், இம்மாம் பெரிய பட்ஜெட் போட்டு படங்கள் எடுக்க முடியும்னா, வேற நல்ல சப்ஜெக்ட்டா, காலத்துக்கும் மனசுல நிக்கர மாதிரி ஏதாவது யோசிச்சு எடுத்தா பெட்டர். இல்ல, இப்படித்தான் எடுக்கணும்னா, டெக்னாலிஜியை உள்ளூரில் உருவாக்கி, அதை உபயோகித்து எடுக்க முயலலாம். outsourcing வேண்டாம்.

படத்தை பார்க்கும் அனுபவம், படத்தை விட அருமையாய் இருந்தது. தியேட்டரில் 'தலைவா' குரல்களும், ஆட்டமும் , பாட்டமும், அட்டகாசம்.

எந்திரன் - very successfully implemented outsourced project.

எங்க ஊர் தியேட்டரில் நடந்த எந்திரன் திருவிழா: (டான்ஸு, கவுஜைன்னு அமக்களப்படுத்தியிருக்காங்க)