கன்னாபின்னா சிந்தனைகள் - வாழ்க்கையை அனுபவிக்கறீங்களா?

என் நண்பன் ஒருவன் இருக்கான். ஐ.டி வாழ்க்கையை முழுவதும் விட்டு விட்டு, ஃபுல் டைம் ஆன்மீக வாழ்க்கைக்கு சமீபத்தில் மாறிட்டான்.

அவன் என்கிட்ட அடிக்கடி சொல்ர விஷயம், "நீ ஏன் சாக்கடைல நெளியர புழுவா பொறக்காம, மனுஷனா பொறந்திருக்கன்னு யோசி."

இத ஏன் சொல்றான்னா, எல்லாரோட பொறப்புக்கும் ஏதோ ஒரு காரணம் இருக்காம். அத கண்டுபிடிச்சு, வாழ்க்கையை சரியா வாழணுமாம்.

"அப்படி ஏதாவது ஒரு காரணம் இருந்தா, அது தானா தெரிய வேண்டிய நேரத்துல தெரிஞ்சுட்டுப் போகட்டும். அதுவரை ஜாலியா இருக்கேன் வுடு. அதுக்கு ஏன் வீணா அலட்டிக்கணும்?"னு என் பதிலச் சொல்லுவேன் அவனுக்கு.

"குறிக்கோளின்றிக் கெட்டேன்"னு பட்டினத்தார்(?) சொல்லியிருக்காராம். அது எனக்குக் கொஞ்சம் பொறுந்தும். ஒரே வித்யாசம், நான் இன்னும் கெடலை. ஆனா, வாழ்க்கையில் அடுத்த அடுத்த கட்டத்துக்குப் போகணும்னா, கண்டிப்பா ஒரு இலக்கை நிர்ணயம் பண்ணி அதை அடையர லட்சியத்துடன் பயணிக்கணும். ஆத்துல போர இலை மாதிரி, ஆறு போகும் வேக அசைவுக்கேத்த மாதிரி இலக்கில்லாம, வாழ்க்கையை ஓட்டினா, இலை எங்க போய் எப்படிச் சேரும்னு கரை ஒதுங்கர வரைக்கும் தெரியாது.

ஒரு விதத்தில், இது எதிர்பார்ப்பில்லாத, பெரிய ஆசாபாசங்கள் இல்லாத தெளிவான வாழ்க்கையைத் தரும் என்ற மாயை இருந்தாலும், அறுபது, எழுபது வருடங்கள் வாழப் போகும் வாழ்க்கைக்கு கொஞ்சமாவது ஒரு பாதை வகுத்து, சில பல விஷயங்களை மனதில் கொண்டு கட்டம் கட்டி வாழணும்.

ஆத்துல போகும் இலை, ஆரம்பத்தில் ஆற்றின் வேகத்தில் சர்ர்ர்னு வேகமா போனாலும், நேரமாக நேரமாக, வாடிப் போய் தண்ணீரில் மக்கி மூழ்கிப் போகலாம். இல்லன்னா, ஆற்றின் வேகம் மட்டுப் படும்போது, இலக்கை அடையாமல், ஓரத்தில் முடங்கியும் போகலாம்.

திட்டம் வகுக்காமல் செல்வதன் ப்ரதிபலன் இது.

என்ன எடுத்துக்கிட்டா, எல்லாத்தையும் பண்ண ஆசையிருக்கு. ஆனா, எல்லாத்துலையும் அரை குரை. உயர் படிப்பு படிக்கணும்; வேலைக்கு தேவையான படிப்பு படிக்கணும்; பாட்டு கத்துக்கணும்; கிட்டார் கத்துக்கணும்; படம் புடிக்க கத்துக்கணும்; ஷமூக ஷேவா செய்யணும்; இத்தப் பண்ணணும்; அத்தப் பண்ணணும்னு ஆயிரம் ஆரம்பித்தாலும்; எல்லாமே தொங்கிக்கிட்டு நிக்குது.

இதுக்குக் காரணம் வெறும் சோம்பேரித்தனம் மட்டுமில்லை. வாழ்க்கையின் மேல் இருக்கும் ஒரு எகத்தாளமான கண்ணோட்டம்.

வாழ்க்கையை காட்டுத்தனமா, இலக்கில்லாது அமைக்காமல், நெறிப் படுத்தி, சின்ன சின்ன அட்ஜெஸ்ட்மெண்ட் செஞ்சுக்கிட்டா, தி-எண்ட் போடும்போது, சுபிட்சமா போக ஏதுவா இருக்கும்.

அது என்னா அட்ஜெஸ்ட்மெண்ட்டு?

என் அனுபவத்திலிருந்தே பல விஷயங்கள் புலப்படுது. ஆனா, இதையெல்லாம் நானும் கடைபிடிப்பதில்லை. சுத்தி நடக்கர விஷயங்களைப் பாக்கும்போது, அடாடா இப்படி இருந்தா, அப்படி ஆகுமேன்னு தோணும் விஷயங்கள் இவை.

அப்படிப்பட்ட விஷயங்களை அள்ளித் தெளிக்கறேன். புடிச்சவங்க புடிச்சுக்கோங்க. நல்லது நடந்தா சரி. ( ஒன்னியும் நடக்கலன்னா, கம்பேனியார் பொறுப்பு கிடையாது )

நான் ஏற்கனவே அளந்து வுட்ட மாதிரி, உங்களை சுத்தி உள்ள 'புலம்பல்களை' கண்டிப்பா குறைக்கணும். அதுவே வெற்றிக்கு பெரிய அடித்தளம் அமைக்கும். அதை அப்பரம் விலாவாரியா அலசலாம்.

வாழ்க்கையை வெற்றிகரமா அமைக்க ரொம்ப ரொம்ப முக்கியமான ஒரு அம்சம் வாழ்க்கையை
முதலில் அனுபவிக்கக் கத்துக்கணும்.

நம்மில் எத்தன பேரு, திங்கள் கிழமை காத்தால எழுந்துக்கும்போது, "ஆஹா ஜாலி, திங்கள் வந்தாச்சு. வேலைக்குப் போய் வேலையப் பாக்கலாம்"னு குதூகலமா எழுந்து ஓடறோம்?

கண்டிப்பா நான் ஓடலை. எழுந்துக்கக் கூட பிடிக்காம, "ஐயே. ஆஃபீஸிக்குப் போய் ஆணி புடுங்கணுமே"ன்னு ஒரு அலுப்புல தான் ஒவ்வொரு நாளும் ஆரம்பிக்குது.

இது நமக்கு பிடிக்காத வேலை, அதனால போரடிக்குதுங்கரதெல்லாம் இதுக்கு மொக்கையான காரணம்.
இது புடிக்கலன்னா, வேர என்ன புடிக்கும்னு கூட நம்மில் பலருக்கு தெரியாது.

அப்படி இருக்கும்போது, இன்னும் பல வருடங்கள் தொடர்ந்து செய்ய வேண்டிய ஒரு விஷயத்தை 'பிடிச்சு' செய்யப் பழகிக்கிட்டாலே, பாதி கடலை தாண்டிய மாதிரிதான்.

அது எப்படி 'பிடிச்சுக்க' வெக்கரது? கொஞ்சம் ஐடியாஸ் இருக்கு. அத இப்பவே சொல்லிட்டா, கன்னாபின்னா சிந்தனைகள், பார்ட் டூ, எப்படி எழுதரது? :)
இத படிக்கர, பழம் தின்னு கொட்டை போட்டவங்க, ஐடியாஸை அள்ளி வீசிட்டுப் போங்க.

ஆனா, அதுக்கும் முன்னாடி, நம்மில் எவ்வளவு பேர் எந்த மாதிரி ஆளுங்கண்ணு தெரிஞ்சுக்கலாம்.
யோசிச்சு, கீழ வாக்குங்க! (பொட்டி தெரியாதவங்க இங்க அமுக்கி வாக்குங்க)




-சர்வேசானந்தா!
(வாழ்க்கை வாழ்வதர்க்கே!)