Home they brought her warrior Dead - Alfred, Lord Tennyson

சேதுக்கரசி CVRன் பதிவுக்கு போட்ட பின்னூட்டத்தில், இந்த கவிதையை பார்த்தேன்.

பள்ளியில் படித்த நினைவு திரும்ப வந்தது.
இங்கிலீஷ் மிஸ் நடிச்சே காமிப்பாங்க இந்த கவிதையை (Lalitha மேடம், உங்க தெறம அப்போ அவ்ளவா புரியல. மக்காயிருந்தேன்னு நெனைக்கறேன். இப்ப தெளிஞ்சுருச்சு ;) ).

மிக எளிமையான, பளீர் வார்த்தை அமைப்புடன் கூடிய கவிதை இது.

மிகவும் பிடித்தது அன்று. இன்றும்.

போரில் மரணம் அடைந்த ஒரு வீரனின் வீட்டின் நிகழ்வுகளை சொல்லியிருப்பார் Tennyson.

HOME they brought her warrior dead:
She nor swooned, nor uttered cry:
All her maidens, watching, said,
‘She must weep or she will die.’

Then they praised him, soft and low,
Called him worthy to be loved,
Truest friend and noblest foe;
Yet she neither spoke nor moved.

Stole a maiden from her place,
Lightly to the warrior stepped,
Took the face-cloth from the face;
Yet she neither moved nor wept.

Rose a nurse of ninety years,
Set his child upon her knee—
Like summer tempest came her tears—
‘Sweet my child, I live for thee.’